می‌فروشندشان تا شاهد مرگ‌شان نباشند!
نخلستانهای استان بوشهر در سوگ آب
ادمین 1
امیر نوروزی/ نخلستانهای جنوب و بخصوص بوشهری در چند وقت اخیر یکی از خبرهای جنجالی در فضای مجازی بوده و در این رابطه اظهارنظرها و ادعاهای متفاوتی مطرح شده است . براساس خبرهای منتشر شده در چند وقت اخیر چندین محموله نخل از ایران به کشورهای عربی صادر شده است. صادرات به کشور قطر یکی از این موارد است که گفته می شود این کشور برای ایجاد فضای سبز و زیبایی بیشتردر جهت آماده سازی برای جام جهانی فوتبال نخل هایی را از ایران وارد کرده است، گرچه بعداً اعلام شد که قطر نخل‌ها را پس فرستاده. اما واقعیت ماجرا چیست و چگونه این اتفاق رخ داده است؟
زنگ خطر به صدا درآمده
می‌گویند جنوبی‌ها نخل‌هایشان را هم جزو فرزندانشان به شمار می‌آورند و یکی از دلایلی که واحد شمارش آن را نیز«نفر» گذاشته‌اند همین است اما حالا چه شده است که همین پدران که با خون دل، سالیان سال شاهد رشد فرزند ارزشمند خود بوده‌اند و پدرانه از آنها مراقبت کرده‌اند راضی به فروش آن شده‌اند؟ براساس آمارها بیش از 330 هزار هکتار اراضی کشاورزی در استان بوشهر وجود دارد که سالانه افزون بر 1.6 میلیون تن انواع محصولات در بخش‌های زارعی، باغی، صیفی‌جات و سبزیجات تولید می‌شود. این استان در تولید محصولات نخیلات، قطب تولید خرما در کشور است به‌گونه‌ای که سال 99 بیش از 160 هزار تن خرما، رطب و خارک تولید کرده است. سطح زیر کشت اراضی نخلستانهای استان بوشهر را 34 هزار هکتار برآورد کرده‌اند که بیشترین نخلستانهای آن در دشتستان قرار دارد و 70 درصد محصول خرمای استان بوشهر در این شهرستان تولید می‌شود. در حال حاضر نزدیک به 6 میلیون نخل در این استان وجود دارد که معیشت تعداد زیادی از مردم به آن وابسته است. در گفت و گو با صاحبان این نخلستانها عمده مشکل آنها خشکسالی و بی‌آبی ذکر شده که تقریباً مشکل کشوری است و ضرورت توجه جدی و فوری مسئولان را طلب می‌کند. کشاورزی بی‌رویه و به سبک سنتی و همچنین کمبود بارش‌ها حالا زنگ خطر را به صدا درآورده و نخل‌ها یکی از این قربانیان هستند. صاحبان نخلستانها که شاهد بی‌آبی هستند حالا ترجیح می‌دهند این فرزندان خود را با قیمت ناچیز به فروش برسانند تا اینکه شاهد خشک شدن آن باشند اما در صورت ادامه این روند سرنوشت آنها چه می شود؟ این مردم نگرانند که با خشک شدن و از بین رفتن نخلستانهای خود در آینده باید چگونه معیشت خود و خانواده شان را تامین کنند. در کشور ما بسیاری از مردم با کشاورزی و باغداری امرار معاش می‌کنند و این در حالیست که روز به روز بحران بی‌آبی و خشکسالی گسترده تر می‌شود و حتی در برخی از شهرها و استانها با کمبود آب آشامیدنی مواجه هستیم و این نشان دهنده کم کاری در این حوزه در گذشته است و باید از تجربیات و راهکارهای کشورهای مشابه در این زمینه استفاده کرد تا کار از کار نگذشته است. در این میان باید مسئولین امر برای تامین امنیت آبی کشور هرچه زودتر دست به کار شده و در مورد برنامه‌های خود مردم را نیز در جریان قرار دهند تا شاید اندکی باعث آرامش خاطر مردم نگران باشد.
