شور و هیجان صدای موتور

همراه با بانوان موتورسوار در شیراز / قسمت دوم

شور و هیجان صدای موتور

علی جمشیدپور – خبرجنوب/ وقتی صحبت از دختران ورزشکار می شود آنهایی که می بینند متوجه می شوند که فقط یک چیز می تواند دختران سرزمینمان را به حقشان برساند؛ «عشق». آنها می جنگند و مطالبه می کنند آنچه را که برای مردان حق است و برایشان ناحق.

 به همین بهانه  پای صحبت های بانوان موتورسوار نشستیم تا ببینیم به چه اندازه برای به دست آوردن خواسته هایشان از جان مایه گذاشتند(قسمت اول دیروز منتشر شد)

مهسا غلامعلی که به تازگی این رشته ورزشی را برای فعالیت انتخاب کرده است از آغاز برایمان می گوید:

مدت ها در انتظار چنین روزی بودم که به بانوان مجوز فعالیت در زمینه موتورسواری را بدهند و پس از 6 ماه جستجو موفق شدم با تیم موتورسواری بانوان استان فارس فعالیتم را آغاز کنم.

*از چه زمانی به این رشته ورزشی علاقه پیدا کردید؟

از سنین پایین به ورزش های هیجان انگیز علاقه زیادی داشتم. به همین دلیل موتورسواری حرفه ای برای من تبدیل به یک هدف شد. البته این موضوع هم که دایی بنده در سنین کودکی مرا با موتور به گردش می بردند بی تأثیر نبوده.

*انگیزه شما برای انتخاب رشته موتورسواری چه بود؟

راستش را بگویم همیشه دوست داشتم به عنوان یک زن کارهایی که مردها می توانند انجام دهند را انجام بدهم و افتخاری برای کشورم باشم. به لطف خدا شرایط فراهم شده است و کمی احتیاج به حمایت از سوی مسئولین امر داریم تا با این همه استعداد که وجود دارد موفقیت هایی درخور ایران را در بخش بانوان کسب کنیم.

*بیشتر به موتور علاقه دارید یا اتومبیل؟

موتور برای من یک چیز دیگر است. وقتی صدای موتور را می شنوم یک شور و هیجان خاصی در من ایجاد می شود.

*شاغل هستید؟

بله؛ در اتاق اصناف مشغول به فعالیت هستم.

*دنبال جذب اسپانسر یا به دست آوردن حمایتی از جانب مسئولین هم بوده اید؟

به واسطه شغلم و با توجه به ارتباطاتی که دارم در حد توان با ادارات و اتحادیه های مختلف نامه نگاری کردم تا شاید موفق به جذب اسپانسر شوم. حتی در اداره خودم هم با رئیس و هیات رئیسه صحبت کردم تا شاید مقداری از تجهیزات و مایحتاج این رشته پرخرج را برایمان تأمین کنند اما تاکنون هیچ اتفاقی نیفتاده است.

در پایان جا دارد تا از خانم امیرافضلی و آقای هوشمند تشکر ویژه ای برای زحماتی که کشیده اند داشته باشم.همچنين تقاضا دارم مسئولين در زمينه صدور گواهينامه رانندگي براي بانوان حداكثر تلاش خود را اعمال نمايند.

شکیلا آریایی سرشت دختر 23 ساله ای که حدود 20 سال پیش پدرش را از دست داده است و تنها با همراهی مادرش به موفقیت هایی در زندگی دست پیدا کرده است از علاقه مند شدن به رشته موتورسواری می گوید:

با آموزه هایی که مادرم در این سال ها به من تعلیم داد برای بدست آوردن استقلال در زندگی از هیچ تلاشی دریغ نکردم. لذا برای اینکه ثابت کنم دختران توانایی هایی بس شگرف دارند به رشته موتورسواری روی آوردم. البته یک مطلب که دوست داشتم در این جا عنوان کنم این بود که به دختران سرزمینم می گویم نترسید و به پیش بروید. دنیا کوتاه است. به دنبال خواسته هایتان باشید و پشتکار داشته باشید.

*چه چیزی باعث شد به موتورسواری علاقه مند شوید؟

روزهای جمعه که آقایان را می دیدم با موتور سنگین به خودم می گفتم که چرا من نتوانم؟

سپس پیگیری من برای آموختن آغاز شد و از هرجایی که می توانستم تکنیکی یا حرکات نمایشی یاد بگیرم استفاده می کردم.

*با این علاقه ای که به این رشته ورزشی دارید در زمینه فراگیری دوره های آموزشی هم فعالیت داشته اید؟

بله؛ من یک دوره مکانیکی مبتدی صرفاً برای حل مشکلات اتومبیل خودم در فنی و حرفه ای گذرانده ام که بسیار در مواقع حساس به من کمک کرد.

*دیگر چه فعالیتی دارید؟

از 18 سالگی به عنوان مربی بدنسازی در باشگاه کار می کردم تا بتوانم مسیر را برای رسیدن به خواسته هایم هموارتر کنم. اما هزینه این رشته ورزشی بسیار بالاست و بدون حمایت های مالی از جانب مسئولین و جذب اسپانسر، برای کسانی که بار زندگی را به تنهایی به دوش می کشند کاری بس دشوار است.

*اگر بخواهید در مورد لزوم پرداختن به این رشته در بخش بانوان با مسئولین صحبت کنید چه می گویید؟

در زمان های حساس به طور مثال حوادث غیرمترقبه، آتش سوزی و ... حضور بانوان امدادرسان به شدت حس می شود. اگر شرایط برای رفت و آمد اتومبیل فراهم نباشد تنها راه حل استفاده از موتور می باشد و آن هم به مهارت های خاص رانندگی توسط بانوان احتیاج دارد. لذا با اهمیت دادن به رشته موتورسواری بانوان می شود در آینده یک تیم قوی حمل و نقل برای امدادرسانی و کمک در تمامی شرایط حساس تشکیل داد. بنابراین امیدوارم مسئولین با دیدگاهی متفاوت این موضوع را مورد بازنگری قرار دهند. در انتها لازم می دانم از تمامی کسانی که برای حمایت از بانوان ورزشکار زحمت کشیده اند صمیمانه قدردانی کنم. همچنین تشکر ویژه دارم از خانم امیرافضلی و آقایان طهماسبی، زرین چنگ و هوشمند.