از زندگی تا مرگ «پریشان»
حتی بارشها با آنکه آب فراوانی را به سوی تالاب روانه کرد اما به سبب تعداد زیاد چاههای مجاز و غیرمجاز در پیرامون تالاب، کمکی به احیای پریشان نکرد
برآورد حجم آب دریاچه پریشان یا فامور، به ۱۴ میلیون متر مکعب میرسید و جالب است بدانید که این تالاب نخستین تالاب کشور است که سند مالکیت آن نوشته شد تا از گسترهاش نگاهبانی شود و در سال ۱۳۵۵، رسماً در سیاهه تالابهای بینالمللی جای گرفت.
تالاب پریشان یکی از ارزشمندترین پهنهها برای زادآوری پرندگان بومی و کوچرو شناخته میشد، پرندگانی مانند پلیکان، کفچه نوک، اگرت، حواصیل، باکلان، اردک سرسفید و کشیمیان به فراوانی در این تالاب دیده می شدند و همزیستی زیبایی با گردشگران تالاب داشتند.
چهار گونه ماهی بومی نیز در تالاب پریشان بهسر میبرند که باید قبل از انقراض نسلشان، فکری اساسی کرد و همتی بلند لازم است تا تالاب را از این وضعیت اسفناک برهاند، ماهی های زردک، سرخه، پرک و مارماهی، ساکنین آبزی مختص این تالاب هستند.
از پوشش گیاهی تالاب هم می توان به گونه های مختلف علف و نی، اشاره کرد که روزی به فراوانی در بخشهایی از تالاب به چشم می آمد.
جنس خاک تالاب پریشان از گونهی «تورب» و «پیت» است که به طور خلاصه، تورب تودههای فشردهی قهوهای یا سیاه رنگی از خزهها و گیاهانی است که به تمامی تجزیه نشدهاند و پیت نیز خاکی است که مواد آلی تجزیه نشده دارد و با مواد معدنی آمیخته شده است.
بارشهای سال 99 هم درد پریشان را درمان نکرد
نمناک بودن خاک تورب و پیت تالاب پریشان، میتواند آن گستره را از خودسوزی خاک و پدید آمدن آتش سوزی و آلودگیهای زیست بومی نگاهبانی کند اما خشکسالیهای سالیان گذشته، این تالاب را دچار آسیبهای بسیاری کرد که یکی از آنها خشکی خاک تورب و پیت و در نتیجه خودسوزی پهنه گسترده ای از تالاب پریشان است.
حتی بارشهای بسیار بهار ۹۹ با آنکه آب فراوانی را به سوی تالاب روانه کرد اما به سبب تعداد زیاد چاههای مجاز و غیرمجاز در پیرامون تالاب، کمکی به احیای پریشان نکرد!
از طرف یک منبع آگاه گفته شده که برآوردهای سال ۱۳۹۳ نشان داده بود که در پیرامون تالاب پریشان، حدود ۱۰۰۰ چاه حفر شده و تعداد قابل ملاحظه ای از آن ها هم غیرمجاز بوده است، که با گذشت ۷ سال از آن زمان، یقینا تعداد چاه ها افزایش قابل ملاحظه ای هم داشته است، اما آنچه به جایی نرسد، فریاد است!