این کتاب البته با نامی مشابه«اخبار را دنبال نکنید» از همین نویسنده سوییسی قبلا توسط امید کریم پور ترجمه و روانه بازار کتاب شده بود. حالا اما همان کتاب با نام جدید و با سه مترجم؛عادل فردوسی پور، بهزاد توکلی و علی شهروز دوباره به بازار کتاب ارایه شده است.
بگذریم. بهانه یادداشت امروز علاقه وافر فردوسی پور به اجرای برنامه نود است؛برنامه ای که برند شبکه سوم بود و به راحتی حذف شد.
عادل هم حتما می توانست مانند بسیاری از همکارانش از قِبَل برنامه نود به مسوولیت های مختلفی برسد؛کاری که همکارانش انجام دادند.
کم نیستند افرادی که ابتدا مجری و تهیه کننده بودند بعدا اما در وزارتخانه های مختلف مسوولیت گرفتند،حتی در سایر رسانه ها نیز چنین است و بعضی خبرنگاران از روزنامه ها و خبرگزاری ها در سازمان ها و ادارات مختلف به مناصب مدیریتی رسیده اند.
عادل اما اینگونه نبوده و در دسته اندک افراد حرفه ای است که به حرفه اش احترام گذاشته و مثلا قید مدیریت شبکه ورزش را زده، او به درستی تهیه کنندگی،اجرا و گزارش را دوست دارد نه مناصب مدیریتی را.
شبیه علی دایی که بارها به او پیشنهاد مدیریت شده اما شهریار فوتبال ایران مثلا مربیگری یک تیم متوسط ایرانی را به ریاست فدراسیون فوتبال ترجیح می دهد.
دیدگاه عادل و دایی اگر در خیلی ها نهادینه شود -یعنی هر کسی سر جای خودش باشد- خیلی از مشکلات هم پیش نخواهد آمد؛متاسفانه فعلا که چنین نیست.